Geocaching to nowoczesna gra terenowa, polegającą na szukaniu „skarbów” za pomocą odbiornika GPS. Owymi skarbami są fizyczne pojemniki (tzw. kesze) ukryte wcześniej w różnych ciekawych i atrakcyjnych turystycznie miejscach. Każdy z nich zawiera tzw. logbook, czyli dziennik odwiedzin, do którego znalazca powinien się wpisać, aby potwierdzić swoje odkrycie. To samo powinien również zrobić na stronie geocaching.com. Poza logbookiem w większych skrytkach można znaleźć również różne rzeczy na wymianę pozostawione przez wcześniejszych znalazców. Są to zazwyczaj drobne przedmioty, monety, figurki, zabawki, które każdy znalazca może ze sobą zabrać pod warunkiem, że w zamian zostawi swoje przedmioty o podobnej wartości.

Geocaching jest bardzo popularny na całym świecie i wciąż zyskuje coraz więcej zwolenników dzięki swojej wyjątkowej formule, łączącej w sobie nowoczesną formę aktywnej turystyki i poznawania nowych miejsc z aktywnością na świeżym powietrzu i dobrą zabawą. Obecnie na całym świecie są ponad 3 miliony aktywnych skrzynek geocache, a ich liczba systematycznie się powiększa.

 

Ale jak to się zaczęło…

Historia geocachingu trwale związana jest z odkodowaniem zakłócanego wcześniej sygnału wysyłanego przez satelity do odbiorników GPS. Miało to miejsce 2 maja 2000 r. Zaraz następnego dnia pasjonat sprzętu GPS, Amerykanin Dave Ulmer, ukrył w lesie wiadro i podał jego współrzędne na grupie dyskusyjnej użytkowników GPS. Pojemnik wypełnił różnego rodzaju przedmiotami, mającymi zachęcić innych do poszukiwań. W ciągu następnych dni kolejni ludzie znajdowali pojemnik, używając wskazań swoich odbiorników GPS i dzielili się swoimi przeżyciami na wspomnianej grupie dyskusyjnej. Zainspirowani pomysłem kolejni entuzjaści zaczęli umieszczać swoje skrytki i publikować do nich współrzędne. Tak narodziły się zalążki geocachingu. Wkrótce zaczęły powstawać specjalne serwisy poświęcone tylko i wyłącznie tej zabawie. Jako pierwszy powstał serwis Geocaching.com (2. Września 2000 r.), który posiada obecnie najliczniejszą bazę skrytek na całym świecie. Prócz niego powstały dwa inne globalne serwisy: Navicache i Terracache, jednak nie osiągnęły one dużej popularności. Szereg krajów posiada własne, lokalne serwisy geocache.

Po raz pierwszy nazwa „geocaching” pojawiła się 30 maja 2000 r. Słowo „cache” w języku angielskim to skrytka, kryjówka, schowek i nawiązuje do ukrywanych niegdyś skarbów przez piratów, złodziei, uciekinierów. Przedrostek „geo” (ziemia) oznacza po pierwsze globalny charakter tej zabawy, jak również analogię do geografii, czyli nauki o rozmieszczeniu zjawisk na kuli ziemskiej. Zlokalizowanie pojemnika geocache jest możliwe dzięki znajomości jego współrzędnych geograficznych. Słowem „geocache” określa się ukryty pojemnik przeznaczony do szukania. Oprócz angielskiego słowa „geocache” w Polsce stosuje się wymiennie takie nazwy jak „skrzynka”, „skrytka” albo „kesz”.

Zapisz